Популарната култура е одраз на нашиот свет и во голема мера ја обликува нашата перцепција; од бајките со текот на времето преминуваме кон романтични комедии, растеме со нив и некаде на патот учиме ментално да ги отпечатиме сопствените романтични сценарија, во јаки бои, покрај кои реалноста разочарувачки бледее Но, неколку информации што ги добиваме од популарната култура за тоа што е љубов и како таа може и треба да изгледа, делуваат деструктивно за односите што ги создаваме во реалниот простор и време. Да се разбереме, традицијата на таканаречената висока уметност не е многу подобра. Ако црпевме информации од што било, од грчки трагедии до ренесансни епови и модернистички романи, нашиот однос кон романтиката не би бил многу поздрав отколку што е покрај „Сексот и градот“. Се разбира, ќе ги превртиме очите на самиот предлог дека можеби некогаш ќе се фатиме за таа кичеста пропаганда. Но, дали навистина можеме со чисто срце да кажеме дека некои од овие формуларни прикази на љубовта не навлегле длабоко во нашите умови и не се споиле со нас?
Љубовта е секогаш кодирана на некој начин, ја доживуваме следејќи ги моделите на однесување, ја разбираме благодарение на вербалните формули и симболичните гестови, односно нивните варијации.
Сè уште не сме го напуштиле целосно концептот на вистинска љубов со вистинската личност. Вистината за таа емоција е многу посложена отколку што покажува доминантната формула, и не е ниту убаво, ниту здраво, ниту продуктивно да се очекува да се сака само еднаш, а сè друго – како што ни кажува стариот хит – е измама. Многу љубови можат да бидат вистинити иако не траат вечно, а многу партнери можат да ни значат многу и да ги променат нашите животи без да се разделат во одреден момент. Врската не мора да значи дека пропаѓа ако заврши; може да биде совршена токму во својата привременост, пред да атрофира или да мутира во нешто страшно и да ја извалка целата убавина што постоела во таа сложена врска помеѓу двајцата љубовници.
Сите ние ги ставаме своите животи во големи и мали приказни, а начинот на кој ја раскажуваме нашата историја постојано се менува и понекогаш е толку тешко да се прифати како некој што некогаш самоуверено и со сјај во окото сме го нарекувале љубовта на нашиот живот, сега е некој кој никогаш не бил вреден. Па, тогаш ја менуваме приказната и велиме дека секогаш знаевме дека не е тоа – тоа. Некогаш, во некое далечно кралство, некој беше љубовта на нашиот живот, но на таа бајка и дојде крајот , и продолживме понатаму преку седум мориња и седум планини. Многумина навистина бараат еден со кого да го поминат својот живот, кого да изберат и тоа ќе биде тоа. Но, изгледите дека е можна само една голема љубов, а сите други се помалку вредни, не одговара на реалноста, а да не спомнувам колку е маргинално депресивна, со оглед на статистичката веројатност.
Колку и да сакаме да веруваме дека откако ќе ја добиеме личноста што ќе ја сакаме со целото свое битие, сè мора да си дојде на свое место, животот сурово ќе ни покаже уште еднаш дека не е така. Иако фокусот на повеќето содржини што не опкружуваат е токму љубовта, во реалноста среќата во љубовта не гарантира среќен живот. Не е доволно само една област од животот да работи за нас, па дури е премногу лесно да заборавиме да уживаме во она што не прави среќни, додека нешто друго не мачи – љубовта честопати се крши под товарот на другите сегменти од животот. Сепак, љубовта не само што не е доволна за да биде целина, туку не е доволна ниту за успешна љубовна врска. Едно од најболните искуства што можеме да ги имаме во нашата љубовна историја е токму кога сме соочени со фактот дека можеме да имаме врска што толку многу распрснува од неверојатна љубов, страст, топлина – што на крајот навистина се распаѓа. Здравите врски бараат многу, од напор и работа преку емотивна инвестиција што не можеме целосно да ја управуваме до среќни околности, вистинското место и време. И кога основните делови во сложувалката не успеваат, понекогаш сè се распаѓа дури и кога срцето на механизмот сè уште тврдоглаво чука. Љубовта не е едноставна емоција, тоа е емоционален комплекс, тоа е искуство, вклучува многу, понекогаш, контрадикторни аспекти. Таа не е нешто што само го наоѓаме, па го имаме, таа се раствора, расте и умира, а во тоа е и нејзината вечна моќ да интригира и привлекува.