Неверојатна е силата и одлучноста на жените кои ќе соберат храброст да го напуштат она што повеќе не им служи. Тоа може да биде сосед, пријател, учител, колега, па дури и сестра или мајка.
Сведоци сме на нивните борби и таги, се прашуваме зошто остануваат, но исто така знаеме дека не можеме да ги присилиме да заминат.
Само се надеваме дека еден ден ќе видат бесконечен потенцијал во себе и ќе имаат храброст да ја пронајдат својата среќа.
Без разлика дали станува збор за работа, љубовна врска, град или едноставно живот што не ги исполнува. Моментот кога ќе го реализираат својот потенцијал и нивната вредност е многу помоќен од што било што можеме да им кажеме. Тоа е бесценето.
Ако некогаш сте ја преиспитале вашата ситуација и сте се запрашале дали е време да заминете, размислете што се случува кога жената конечно ќе замине и запрашајте се дали некоја од овие изјави ви звучи познато.
Порано беше среќна. Имаше бесконечни можности – љубовта којашто ја споделуваа беше длабока и моќна.
Отпрвин, беше прекрасно и радосно, бидејќи заедно истражуваа нови работи, а таа учеше толку многу за себе.
Се присети на забавата што ја имаа и колку беше исполнета. Тој беше сè што таа посакуваше да има. Нејзините пријатели и семејството зборуваа за тоа колку е среќна, како да и завидуваа на радоста што зрачеше од неа. Кога работите почнаа да се менуваат, чувствата да згаснуваат, таа се прашуваше кога се тргна наопаку. Таа се надеваше дека ако ги врати работите повторно ќе биде силна. Беше вознемирена од себеси, некако чувствувајќи дека е виновна. Чувствуваше дека останувајќи ја покажува својата посветеност и се плаши да замине прерано и да жали за тоа до крајот на животот. Чекаше работите да се подобрат. Таа беше оптимист дека работите ќе се променат. Многу пати се прашуваше дали треба да замине. Тоа беше првиот знак дека е потребно да го стори тоа. Наместо тоа, таа бараше знаци за да остане. И, понекогаш, ако бараше доволно, ќе ги најдеше. Знаеше, на некој начин, да се помири со крајот, но сепак се прашуваше дали нешто може да биде подобро.
Освен тоа, не беше страшно и сè уште имаше неколку добри работи. На другите сигурно им било полошо, често знаеше да си најде изговор.
Таа имаше многу начини да рационализира зошто треба да остане. Беше исплашена дека заминува и се загрижи дека може да изгуби сè доколку замине. Но, не размислуваше колку ќе ја чини ако остане. Почна да ја открива храброста и силата што знаеше дека ги има секогаш. Таа го измери ризикот. Сега, таа беше уморна. Поразена. Огорчена. Се откажа од својата моќ и среќа и знаеше дека претерала.
Разговараше со пријателите и собираше луѓе околу неа. Ја поддржаа. Како и секогаш. Таа знаеше колку потенцијал има и колку одлуката да остане ќе ја повреди. Таа веќе не се чувствуваше виновна што направи нешто погрешно. И не прави ништо погрешно.
Доста и е од сè. Сфати дека ништо повеќе не и служи. Беше тажна, повредена и фрустрирана.
Време беше да се продолжи понатаму.