Живееме во свет во кој треба да се бориме за сопственото преживување цел живот. Уште од мали се соочуваме со проблемите на своите родители и ни се наложува предвреме да пораснеме. Зошто во речиси секое македонско семејство имало моменти и периоди од време кога само корката леб носела среќа и надеж. А лошото е што за некои семејства ова не е само период туку нивната реалност цел живот.
Децата почнуваат да стануваат мажи и жени кои мечтаат еден ден да станат богати и да обезбедат спокојна иднина за своите рожби. Секој сака да е богат, да поседува власт и да живее раскошно, но тоа не секогаш може да ви донесе вистинска среќа во животот. Среќата не се купува со пари!
За да бидеш вистински среќен треба да сакаш и да бидеш сакан. Зошто најважно нешто на овој свет е љубовта а не парите. Ако си богат можеш да си купиш возачка дозвола, образование, позиција…но љубов?!
Власта на парите понекогаш ги менува многу луѓето. Ако од парталко станеш богат чичко не секогаш е гаранција за успех и среќа. Кога имаш пари забораваш како е да спиеш мирно, макар и гладен, забораваш што е вистинско пријателство зошто си заобиколен само од арогантни скапи костими кои не ги интересира ништо друго освен вашата сметка во банка.
Дали сите овие жртви вредат, за да си богат и да имаш многу зелени хартии. Мислам дека не заслужува. Јас се радувам што не сум богат, зошто ги ценам сите мали работи и убави ситници во мојот живот. Се радувам на фактот што луѓето околу мене ме ценат како личност и ме респектираат поради она што сум, а не поради она што го поседувам.